Παραδείγματα

Αυτή η τεχνική θα χρησιμοποιείται ως επαναλαμβανόμενη ομαδική εργασία καθ’ όλη τη διάρκεια του μαθήματος και θα χρησιμεύσει ως εισαγωγική δραστηριότητα σε κάθε διδακτική ενότητα. Αυτό το έργο επιδιώκει μια σειρά από παιδαγωγικά πλεονεκτήματα.

Για να πραγματοποιήσουμε αυτό το παράδειγμα, ας πάρουμε ως αναφορά μια ομάδα 16 μαθητών.

Στην πρώτη συνεδρία, η τάξη πρέπει να εξηγήσει με σαφήνεια πώς θα πραγματοποιηθεί η δραστηριότητα σε όλη τη διάρκεια του μαθήματος.

Σε αυτή τη συνεδρία, εξηγούνται τα σχήματα που θα υπάρχουν σε κάθε αίνιγμα:

• Ο «παραμυθάς» που είναι ο δάσκαλος
• Οι οδηγοί έρευνας (δύο μαθητές που επιλέχθηκαν στην προηγούμενη διδακτική ενότητα επειδή έλυσαν το αίνιγμα ή με αλφαβητική σειρά αν αυτοί οι μαθητές έχουν ήδη γίνει οδηγοί) που θα είναι αυτοί που γνωρίζουν τη λύση επειδή την έχει δώσει ο δάσκαλος σε αυτούς γραπτώς και τους την έχει εξηγήσει.
• Οι υπόλοιποι μαθητές, που είναι αυτοί που κάνουν τις ερωτήσεις που θα απαντήσουν οι οδηγοί. Πρέπει να προσπαθήσουν να λύσουν το αίνιγμα ατομικά μέσω συλλογικής έρευνας.

Δηλαδή, ο δάσκαλος εξηγεί το αίνιγμα, το παράδοξο, την πρακτική… βασιζόμενος σε βίντεο, υλικό εργαστηρίου, καταλόγους… σε όλη την τάξη και τη λύση μόνο στους δύο μαθητές που θα είναι οι οδηγοί σε αυτή τη δραστηριότητα και που πρέπει να ανταποκριθούν και να διαχειριστούν τις ερωτήσεις των υπόλοιπων μαθητών.

Η έρευνα (ερωτήσεις προς τους δύο μαθητές που καθοδηγούν την έρευνα) θα τελειώσει όταν ολόκληρη η τάξη έχει μια υπόθεση επίλυσης ή μετά από το πολύ δέκα λεπτά.

Στις επόμενες συνεδρίες, οι μαθητές γνωρίζουν ήδη τη δυναμική της δραστηριότητας και χρειάζεται μόνο να θέσουν το συγκεκριμένο «αίνιγμα».

Στην τάξη μας, προτείνεται μια εργασία για τον Νίκολα Τέσλα και τις βασικές έννοιες της παραγωγής ενέργειας, σε αυτό το πλαίσιο σε μια ενδιάμεση διδακτική ενότητα, προτείνεται η εργασία σε τριφασικές γραμμές. Για αυτό προτείνεται το ακόλουθο αίνιγμα στη συλλογή παζλ του Νίκολα Τέσλα από τον εκδοτικό οίκο Libsa:

«Ο Τέσλα έχει τοποθετήσει καλώδια στο νέο του εργαστήριο. Έχει τρία πανομοιότυπα, από το υπόγειο μέχρι το γραφείο του στον επάνω όροφο. Τα καλώδια φέρουν ετικέτα και στα δύο άκρα. Δυστυχώς, αφού περάσουν τα καλώδια μέσα στο κτίριο, διαπιστώνεται ότι οι ετικέτες (Α, Β και Γ) που κόλλησε στα καλώδια στον επάνω όροφο έχουν πέσει.

Πόσες φορές πρέπει να κατεβείτε από τις σκάλες για να μάθετε ποιο καλώδιο είναι;

Οι ενδείξεις που έχουν να προσφέρουν οι οδηγοί είναι ότι έχουν ένα μηχάνημα που θα τους πει εάν το ρεύμα περνάει από ένα καλώδιο και συνεχίζουν μόνοι τους.

Δίνεται η λύση και στην ομάδα που θα «καθοδηγήσει» το αίνιγμα.

Ο Τέσλα πρέπει να κάνει τουλάχιστον δύο διαδρομές από τις σκάλες.

Ο Τέσλα κατεβαίνει στο υπόγειο όπου βρίσκονται τα καλώδια με την ετικέτα. Συνδέει το καλώδιο Α με το καλώδιο Β και ανεβαίνει ξανά. Βάζει τις δύο άκρες των καλωδίων στη μηχανή του (αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις πιθανοί συνδυασμοί) μέχρι να βρει τον συνδυασμό που δείχνει ότι υπάρχει ρεύμα, δηλαδή αυτόν που κλείνει το κύκλωμα. Το καλώδιο που δεν είναι συνδεδεμένο αυτή τη στιγμή είναι το Γ, οπότε και του βάζει ετικέτα. Συνδέει το καλώδιο Γ με ένα από τα άλλα δύο και κατεβαίνει στο υπόγειο, εκεί συνδέει το Γ με το A. Αν ανεβαίνοντας υπάρχει ρεύμα στο μηχάνημα, αυτό που συνδέεται στο Γ είναι το Α, διαφορετικά αν δεν δίνει ρεύμα τότε είναι το Β, οπότε τώρα μπορούν όλα τα καλώδια να έχουν ετικέτα.

Η τάξη θα πρέπει να κάνει τις ερωτήσεις που μπορούν να οδηγήσουν στη λύση. Ο δάσκαλος θα πρέπει να έχει προετοιμάσει καθοδηγητικές ερωτήσεις σε περίπτωση που είναι απαραίτητο, καθώς η τάξη δεν παρεμβαίνει όπως αναμένεται, για παράδειγμα:

O Τέσλα έχει βοήθεια;

Τι εργαλεία έχει o Τέσλα;

Οι οδηγοί απαντούν στις ερωτήσεις και σημειώνουν τα στοιχεία που εμφανίζονται στον πίνακα, με τον πιο οπτικό τρόπο.

Κάθε μαθητής έχει ένα αυτοκόλλητο / χαρτί που πρέπει να κολλήσει / να το τοποθετήσει με μαγνήτη στον πίνακα ανάποδα τη στιγμή που νομίζει ότι έχει τη λύση, σημειώνοντας το χρόνο που έχει περάσει.

Όταν όλοι οι συμμαθητές έχουν έτοιμη την απάντησή τους, αναλύεται στον πίνακα πότε δόθηκαν οι απαντήσεις (ποιες επικολλήθηκαν χρονολογικά και ποιες ήταν σωστές ή όχι), όποιος έδωσε τη σωστή απάντηση εξαρχής εξηγεί τι οδήγησε σε αυτήν την ιδέα και εκτιμάται εάν κάποια από τις άλλες απαντήσεις, παρόλο που δεν ήταν η πραγματική υπόθεση αρχικά, θα μπορούσε επίσης να είναι μια λύση στο πρόβλημα.

Αυτό το παράδειγμα προτάθηκε από τον IES Javier García Téllez .