Το όνομά μου είναι Marianne O. Είμαι δασκάλα ειδικής αγωγής στο επάγγελμα και τώρα έχω γίνει διοικητική υπάλληλος.  Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου το έχω περάσει στο επίπεδο της μέσης εκπαίδευσης (ηλικίες 11 – 13), αλλά έχω εμπειρία εργασίας από την προσχολική έως τη 12η τάξη ως διαχειρίστρια (ηλικίες 3 – 18).  Είμαι παθιασμένη με το να ξεκλειδώνω τις δυνατότητες και να κάνω τη μάθηση προσβάσιμη.

Η βιωματική μάθηση είναι, κατά τη γνώμη μου, ο ιδανικός τρόπος για να δημιουργηθεί μια μαθησιακή εμπειρία.  Πριν γνωρίσω τον όρο, η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα αυτή την τεχνική ήταν ως μαθήτρια σε ένα σχολείο Μοντεσσόρι.  Αν μαθαίναμε για τα ταξίδια και τον προϋπολογισμό – σχεδιάζαμε ένα πραγματικό ταξίδι.  Αν ο στόχος ήταν να κατανοήσουμε τα κλάσματα, το ζούσαμε αυτό μαγειρεύοντας μεσημεριανό γεύμα για την τάξη κάθε Παρασκευή και τριπλασιάζοντας τη συνταγή για το γλάσο. Ως εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, μας ενθαρρύνουν να εμπλέκουμε τους μαθητές σε πολυαισθητηριακές δραστηριότητες που έχουν νόημα στη ζωή τους.

Ποια προβλήματα/συγκρούσεις/αποτυχίες είχατε στην τάξη που σας οδήγησαν να διερευνήσετε και να αρχίσετε να εφαρμόζετε την τεχνική με τους μαθητές σας;  

Αντιμετωπίζω πολλά ζητήματα που σχετίζονται με τη συγκράτηση πληροφοριών από τους μαθητές.  Όταν προσλαμβάνουν πληροφορίες μόνο μέσω ενός ή δύο τρόπων, δεν τις συγκρατούν τόσο αποτελεσματικά όσο αν πρόκειται για κάτι με το οποίο έχουν εμπλακεί ενεργά και το έχουν βιώσει.  Η μάθηση μέσω της πράξης κάνει την εμπειρία του μαθητή δική του.

Από πού αντλήσατε τις πληροφορίες για την τεχνική ( διαδικτυακός τόπος, βιβλίο κ.λπ.)

Είμαι σίγουρη ότι αρχικά διάβασα για αυτή την τεχνική σε ένα μάθημα – αν και η βιωματική μάθηση είναι ίσως η πιο “κοινή λογική” τεχνική εκεί έξω.  Το ζήτημα είναι ότι πολλά τυπικά περιβάλλοντα τάξης δεν είναι διαμορφωμένα για πλήρη βιωματική μάθηση.  Είναι σαν κάθε τάξη να χρειάζεται ένα αντίστοιχο εργαστήριο.  Θυμάμαι τον John Dewey, ο οποίος δημιούργησε για πρώτη φορά ένα περιβάλλον τύπου εργαστηριακού σχολείου στα σχολεία του Gary, όταν το Gary της Ιντιάνα των ΗΠΑ ήταν πραγματικά ακμάζον.  Συνιστώ κάποια έρευνα σχετικά με αυτό, αλλά αυτό ήταν ένα από τα πρώτα σύγχρονα παραδείγματα της Βιωματικής Μάθησης.

Αντιμετωπίσατε προβλήματα κατά την εφαρμογή της και αν ναι ποια;

Απλά υλικοτεχνικά προβλήματα, δηλαδή χώρος, χρηματοδότηση και υλικά για να ζωντανέψουν αυτές οι εμπειρίες.  Κάποια δεν απαιτούν πρόσθετα κεφάλαια, ειδικά αν η δραστηριότητα απαιτεί απλώς κίνηση για να είναι βιωματική.

Ποια ήταν τα οφέλη που διαπιστώσατε κατά την εφαρμογή της τεχνικής στην τάξη;

Μεγαλύτερη δέσμευση, συγκράτηση και συνολική ευχαρίστηση για τους μαθητές.

Με ποιο αντικείμενο/επίπεδα/μαθήματα/ενότητες/πτυχία ΕΕΚ την χρησιμοποιείτε;

Θεωρώ ότι αυτό το θέμα προσφέρεται περισσότερο για τις θετικές επιστήμες , κάποια μαθηματικά και πτυχές της ιστορίας.  Θεωρώ πιο δύσκολο να σκεφτώ πώς θα ενσωμάτωνα τη βιωματική μάθηση σε ένα πρόγραμμα σπουδών για τα Αγγλικά.  Είναι ενδιαφέρον ότι τα Αγγλικά ήταν το πιο δυνατό μου μάθημα.  Ίσως αυτό να προσφέρεται για να μην χρειάζεται να είναι τόσο ελκυστική μια διδακτική στρατηγική όταν ένα θέμα έρχεται φυσικά.

Πώς αξιολογείτε τα αποτελέσματα αυτής της τεχνικής στην τάξη;

Δελτία εξόδου και προβληματισμός σχετικά με την αξιολόγηση των μαθητών ή τους βαθμούς του έργου.

Ποια είναι τα οφέλη για τους μαθητές (τόσο στη μαθησιακή διαδικασία όσο και στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία)

Η ζωή είναι μια εμπειρία και σχεδόν όλα όσα κάνουμε ως ενήλικες στους περισσότερους εργασιακούς χώρους είναι περισσότερο μια δραστηριότητα και ένα ομαδικό έργο σε πολλά επαγγέλματα. Η βιωματική μάθηση θα δημιουργήσει πιο ολοκληρωμένους ενήλικες τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και στις δεξιότητες καθημερινής ζωής.

Τι πιστεύετε ότι προσφέρει στους συμμετέχοντες; Ποια είναι η ανατροφοδότηση που λαμβάνετε όταν εφαρμόζετε την τεχνική στην τάξη;

Βλέπω συνολικά μεγαλύτερη εμπλοκή και χαρά στους μαθητές που συμμετέχουν σε μαθήματα όπου δημιουργούν ένα προϊόν και έχουν εμπλακεί στα βήματα της διαδικασίας. Βλέπω επίσης μαθητές που θα είναι πιο πιθανό να θυμούνται τα βήματα και το αποτέλεσμα.

Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εφαρμογή αυτής της τεχνικής με διαφορετικές τάξεις; (επίσης, ποιος είναι ο καταλληλότερος αριθμός μαθητών, κατάλληλος χώρος και ηλικία).

Όπως ανέφερα και αλλού, συνήθως χρειάζεστε κατάλληλο χώρο για να πραγματοποιήσετε ένα βιωματικό μάθημα.  Αυτός θα ήταν ο ιδανικός τύπος τεχνικής για να χρησιμοποιηθεί σε μια τάξη που διδάσκεται από κοινού με έναν εκπαιδευτικό ειδικής και γενικής αγωγής, επειδή έχετε επιπλέον προσωπικό και τη δυνατότητα να κάνετε δημιουργικές ομαδοποιήσεις ικανοτήτων και ενδεχομένως να χρησιμοποιήσετε πολλές αίθουσες με επίβλεψη.

Αν αντιμετωπίσατε προβλήματα κατά τη χρήση της τεχνικής, πώς τα λύσατε;

Τα περισσότερα προβλήματα με τη χρήση αυτής της τεχνικής θα είχαν να κάνουν με την ύπαρξη κατάλληλου υλικού και τη διαχείριση της τάξης.  Το να επιτρέπετε στους μαθητές να εργάζονται πιο ανεξάρτητα και δημιουργικά προϋποθέτει ότι οι μαθητές έχουν πρώτα μια σταθερή κατανόηση των προσδοκιών και των διαδικασιών και διαδικασιών.  Ο δάσκαλος θα πρέπει να είναι ένας συντονιστής σε αυτό το σενάριο.

Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε όσον αφορά την τεχνική

• Επιτρέψτε την επιλογή
• Μην εστιάζετε μόνο στο προϊόν.
• Επικεντρωθείτε στη διαδικασία
• Περιμένετε από τους μαθητές να εξηγήσουν τι έμαθαν και γιατί είναι σημαντικό
• Μην εστιάζετε σε μια “διασκεδαστική” δραστηριότητα
• Επικεντρωθείτε σε μια σκόπιμη δραστηριότητα που μπορεί να γενικευτεί
• Αναφέρετε ένα προσωπικό ανέκδοτο, μια πολύ θετική εμπειρία, ένα σχόλιο ενός μαθητή ή κάτι που έχετε δει, κάτι που σας εμπνέει για να ενθαρρύνετε άλλους εκπαιδευτικούς να δοκιμάσουν.